تا به کی،خداوندا؟

برای سالارسرایندگان.مزمور داوود

۱۳                       ۱«تا به کی، خداوندا؟ آیا مرا تا ابد فراموش خواهی کرد؟ تا به کی روی خود را از من خواهی پوشانید؟                                                                 ۲تا به کی با اندیشه‌هایم دست به گریبان باشم، و همۀ روز در دلم غم باشد؟ تا به کی دشمنم بر من سرافراز شود؟                                                                                  ۳ای یهوه خدای من، بر من نظر کن و اجابتم فرما. به چشمانم روشنایی بخش، مبادا به خواب مرگ بخسبم؛                                                                                  ۴مبادا دشمنم گوید: «بر او چیره شدم»، و خصمانم از تزلزلم شادمان شوند.                   ۵و اما من، بر محبت تو توکل می‌دارم؛ دلم در نجات تو شادی خواهد کرد.»                ۶برای خداوند خواهم سرایید، زیرا مرا سزای نیکو داده است.’

‮‮مزمور‬۳۱: ۶-۱