روی خویش از من پنهان مکن

۱۰۲

‘خداوندا دعایم را بشنو! بگذار فریاد کمکم به تو برسد!

۲در روز تنگی‌ام، روی خویش از من پنهان مکن! گوش خود به من فرا دار، و در روزی که بخوانم، به‌زودی اجابتم فرما!

۳زیرا روزهایم چون دود سپری می‌شود، و استخوانهایم همچون اخگرهای فروزان می‌سوزد.

۴دلم همچون علف بریده شده و خشک گردیده است؛ خوردن نان خود را از یاد می‌برم!

۵به سبب نالۀ بلندم از من جز پوست و استخوان نمانده است!

۶همچون جغد صحرا گشته‌ام؛ مانند بومِ ویرانه‌ها گردیده‌ام!

۷در بستر خود بیدار می‌مانم؛ چون گنجشکِ تنها بر لبِ بامَم!

۸همۀ روز، دشمنانم بر من طعنه می‌زنند؛ ریشخندکنندگانم مرا لعن می‌کنند!

۹ زیرا خاکستر را چون نان می‌خورم و آنچه را که می‌نوشم با اشکها درمی‌آمیزم،

۱۰به سبب خشم و غضب تو، زیرا مرا بلند کردی و سپس به زیر افکندی!

۱۱ روزهایم همچون سایۀ شامگاهی گشته، و من چون علف می‌خشکم!

۱۲اما تو، خداوندا، تا ابد بر تخت نشسته‌ای، و ذکر تو تا جمیع نسلهاست.

۱۳ تو بر خواهی خاست و بر صَهیون شفقت خواهی کرد، زیرا وقت آن است که بر او نظر لطف افکنی! آری، زمان معین فرا رسیده است!

۱۴زیرا که خادمانت سنگهایش را عزیز می‌دارند، و بر خاک آن شفقت می‌نمایند.

۱۵ قومها از نام خداوند خواهند ترسید، و همۀ پادشاهان زمین از جلال تو.

۱۶ زیرا خداوند صَهیون را بنا خواهد کرد و در جلال خویش نمایان خواهد شد.

۱۷ او به دعای بیچارگان التفات خواهد کرد، و استدعای ایشان را خوار نخواهد شمرد.

۱۸باشد که این برای نسل آینده نوشته شود، تا قومی که آفریده خواهند شد خداوند را ستایش کرده، گویند:

۱۹«او از عرش مقدس خود فرو نگریست؛ خداوند از آسمان بر زمین نظر افکند،

۲۰ تا نالۀ اسیران را بشنود و محکومین به مرگ را آزاد سازد.»

۲۱ تا نام خداوند را در صَهیون بر زبان رانند و ستایش او را در اورشلیم،

۲۲ آن هنگام که ملتها گرد هم آیند و ممالک نیز، تا خداوند را بپرستند.

۲۳ در میانۀ راه قوّتِ مرا خم کرده، و روزهای مرا کوتاه کرده است.

۲۴ پس گفتم: «ای خدای من، مرا در نیمۀ عمرم برمگیر، ای که سالهای تو تا جمیع نسلهاست!

۲۵ تو از قدیم بنیان زمین را نهادی، و آسمانها صنعت دستان توست!

۲۶ آنها از میان می‌روند، اما تو بر جا می‌مانی! آنها همه چون جامهْ مندرس خواهند شد! مانند لباس جایگزینشان خواهی کرد، و از میان خواهند رفت!

۲۷ اما تو همان هستی، و سالهای تو را پایانی نیست!

۲۸ فرزندانِ خدمتگزارانت قرار خواهند یافت، و نسل ایشان در حضور تو استوارخواهند شد.»’

مزمور۱۰۲: ۲۸ـ۱