۱۱۳
‘هَلِلویاه! ای خدمتگزاران خداوند، ستایش کنید! نام خداوند را ستایش کنید!
۲نام خداوند متبارک باد، از حال تا ابدالآباد!
۳از محل طلوع آفتاب تا محل غروب آن، نام خداوند ستوده شود!
۴خداوند بر تمامی قومها متعال است، و جلال او بر فراز آسمانهاست!
۵کیست مانند یهوه خدای ما، که در عرش برین جلوس فرموده است؟
۶آن که سر فرود می‌آورد، تا بر آسمانها و بر زمین بنگرد.
۷ او بینوا را از خاک برمی‌گیرد، و نیازمند را از زباله برمی‌افرازد؛
۸تا ایشان را با امیران بنشاند، با امیران قومِ خویش.
۹ زن نازاد را خانواده‌دار می‌سازد، مادر شادمانِ فرزندان. هَلِلویاه!’
مزمور۱۱۳: ۹ـ۱
